ما اغلب از شنیدن اخبار مراسم گوناگون در برخی کشورهای جهان غافلگیر می شویم، با آداب و رسوم عجیب و غریبی که از آنها پیروی می کنند یا آیین های مردمی که انجام می دهند.
به گزارش صبح مشهد، آداب و رسوم مردم هر کشور با توجه به فرهنگ آنها و محیط اطرافشان متفاوت است و عوامل محیطی و اقلیمی از عناصر اساسی شکل گیری فرهنگ مردمان و در نتیجه شیوه های متفاوت زندگی است که آنان دنبال می کنند.
او به بخش بزرگی از جهان سفر کرد تا باورها و فرهنگ های مختلف درباره مردگان را کشف کند و در طول سفرش بسیاری از مراسم تشییع جنازه های عجیب و غریب را مشاهده کرد، ترس او از بدن های مرده انگیزه ای بود که او را برای کشف این جهان پیش می برد.
یکی از آیین ها در استان جنوبی سولاوسی Sulawesi اندونزی بود که مردم در کنار مردگان خود، زمان زیادی را می گذرانند. یک نفر جسد پدربزرگ مومیایی شده خود را که دو سال در خانه خانواده باقی مانده، با دقت تمیز می کرد و بر تن او لباس می پوشاند.
در بولیوی روی جمجمه مردگان کلاه پشمی قرار می دهند و به جمجمه هدیه و قربانی می دهند تا آرزوهایشان را برآورده کنند، مردم بولیوی اسم این روز را روز جمجمه ها گذاشته اند.
یکی از عجیب ترین آیین ها احساسات و آداب مردم در مراسم تدفین است که نویسنده و پژوهشگر تدفین آمریکایی، خانم کیتلین دوتی، در کتاب خود (از اینجا تا ابدیت) به افشای برخی از آنها پرداخته است.
در توکیو جشنی به نام Kotsuage و خانواده ها از یک چوب برای بیرون آوردن استخوان های باقی مانده از بقایای سوزاندن جسد استفاده می کنند، و استخوانها را داخل یک هیکل استخوانی مجزا اما کامل قرار می دهند و سپس همه این را درون گلدان قرار می دهند.
اینها نمونه هایی از آداب ذکر شده توسط کیتلین دوتی حقوقدان و پیشگام صنعت تدفین در ایالات متحده آمریکاست که در کتاب خود به آنها پرداخته و کارتونیستی به نام لندیس بلر نیز به وضوح آنها را مورد توجه قرار داده است.
این نویسنده آمریکایی بسیاری از آیین های مختلف تشییع جنازه را از نزدیک مشاهده کرده است، از جمله نمایش سالانه گل، اسکلت و شیاطین که به مناسبت روز مردگان در مکزیک برگزار می شود و دوتی در این کتاب به آن پرداخته است.
دوتی خاطرنشان می کند که بزرگترین راهنمای مسافرتی جهان، Lonely Planet ، در راهنمای خود مربوط به جزیره بالی، مقبره روستای تروونیان است؛ جایی که ساکنان آن قفس های بامبو درست می کنند که اجساد را داخل آن می گذارند تا اجساد بدون دفن یا سوزاندن تجزیه شوند.
پس از تجزیه جسد جمجمه را برداشته و روی سکوی سنگی در زیر درخت عظیم تارو مینیان قرار می دهند، درختی که قبایل آن را یک درخت مقدس می پندارند.
با این حال، اجساد به دلیل بوی درخت تارو مینیان، که اغلب به وفور در نزدیکی محل های دفن، رشد می کند، بوی ناخوشایندی به جای نمی گذارند و درخت بوی دلپذیری را منتشر می نماید که بوی اجساد پوسیده را می پوشاند.
دوتی در مصاحبه با خبرگزاری اسپانیایی از ماجراهایی پرده برداری کرد که برای بسیاری در قاره آمریکا ناشناخته و حتی شوکه کننده است. او می گوید: من خوش شانس بودم که در مراسم سوزاندن جسد در هوای باز که در دنیای غرب و آمریکای شمالی مراسمی کمتر دیده شده است شرکت کنم. کرستون شهری کوچک در کلرادو، که در آن مراسم مرگ یک مسئولیت اجتماعی است و حتی مانند یک آیین عمومی برگزار می شود. دوتی می گوید: دیدن بیرون آمدن دود از جسدی که همه برای وداعش آمده اند شگفت انگیز است.
وی گفت: در آمریکای جنوبی، یکی از غیرمعمول ترین و فراموش نشدنی ترین سنت ها به نام ñatitas بولیوی برگزار می شود، آنها در مراسم جمجمه های واقعی انسان را به کار می برند و بومی ها هدایایی مانند گل، پول، بستنی و بطری های نوشیدنی سرد به جمجمه ها هدیه می کنند.
