مدیرعامل شرکت آب منطقه ای خراسان رضوی در جلسه کارگروه سازگاری با کم آبی شهرستان سرخس گفت: در مدیریت آب کشور جای مادر و دایه عوض شده. سرنوشت چنین طفلی مشخص است. مادر; مردم و تشکل های قانونی مردمی اند و دولت و شرکت آب منطقه ای باید دایه باشند. بیش از ۶۰ سال است که جای این دو عوض شده است.
به گزارش صبح مشهد، علایی در این نشست صمیمی با اعضای کارگروه سازگاری با کم آبی و کشاورزان شهرستان سرخس افزود: باید تشکل های قانونی کشاورزان و دیگر نهادهای مردمی به عرصه مدیریت آب وارد شوند و با حاکمیت دست در دست و بر مبنای خرد جمعی آب و محیط زیست را مدیریت کنیم.
وی ادامه داد: کشاورزان مرز نشین ما نه تنها فرماندهان و سربازان عرصه تولیدند که بزرگ مردان و زنان و جوانانی هستند که در امنیت و آرامش مثال زدنی کشور نقش و جایگاه برجسته و بی نظیری دارند. از اینرو خدمت بی منت به مرز نشینان عزیزمان و کمک به توسعه آب و خاک و رفاه و پشیرفت این مناطق و کمک به ماندگاری آنها از برجسته ترین ماموریت های ماست.
علایی افزود: در دشت سرخس حجم آبی که از آبخوان زیرزمینی برداشت می کنیم بیش از حجم تغذیه است. در نتیجه سطح آب زیرزمینی در آبخوان زیرزمینی سرخس هرسال کاهش می یابد و حجمی از آبخوان زیرزمینی; راهبردی ترین سرمایه خداداد و ملی ما; به گونه جبران ناپذیری نابود می شود; آبدهی قنات ها و چشمه و چاه ها کم می شود; آب شور می گردد; زمین نشست می کند و ترک و شکاف می خورد و در منطقه فرونشست زمین های کشاورزی به بیابان و کویر تبدیل می شود و پایداری راه ها و راه آهن; خطوط انتقال و انرژی آب و ساختمان ها تهدید می گردد. در این شرایط برخی از کشاورزان عزیز ما چاه غیر مجاز حفری می کنند و یا از چاه های مجازشان آبی بیش از حجم مجاز برداشت می کنند و یا دست کم حفر چاه غیرمجاز و برداشت بیش از حجم مجاز را فقط تماشا می کنند. آنوقت ما باید با کمک نیروهای محترم انتظامی و با اعتبارات ملی و ایجاد نارضایتی; چاه های غیر مجاز را پر و از برداشت بیش از حجم مجاز آب جلوگیری کنیم.
در این میان جایگاه کشاورزان عزیزما که بیش از ۹۰ درصد آب کشور را برداشت می کنند کجاست? چرا در این کارزار یا خود متخلفند یا نظاره گر متخلفان و نابودی آبخوان های زیرزمینی?
به کجا می رویم و با این رفتارمان چه سرنوشتی را برای خود و فرزندانمان رقم می زنیم?
چرا از من می خواهید که چاه های غیر مجاز را پر نکنم و از اضافه برداشت از چاه ها جلوگیری نکنم? که چه بشود? به عاقبت کار فکر کرده اید? این آبی که از چاه های غیر مجاز و یا اضافه از حجم مجاز برداشت می کنیم; آب نیست خون زمین است. خون زمین را می مکیم و آن را با مصرف بد هدر می دهیم.
باید کلاهمان را قاضی کنیم و از خود بپرسیم که می خواهیم منابع آبیمان را غارت کنیم و نابودش نماییم و وطنمان را به سرزمینی سوخته و بی آب و علف تبدیل کنیم یا آب کمتری برداشت کنیم تا برای همیشه آبی برای زندگی و پیشرفت و توسعه داشته باشیم?
در کارگروه سازگاری با کم آبی استان برای ۲۸ شهرستان و ۳۷ حوضه آبریز سند سازگاری با کم آبی تهیه شده است. در اجرای مفاد این سند باید با کمک هم تا سال ۱۴۰۵ اضافه برداشت از آبخوان های زیرزمینی استان را صفر کنیم.
شرط بقای ما در این سرزمین کم آب سازگاری با کم آبی است.
سازمان محترم جهاد کشاورزی ایجاد شهرک های گلخانه ای و اجرای آبیاری های مدرن را با اعتبارات دولتی; که ۸۵ درصد آن بلاعوض است; را با تلاش و کوششی در خور تقدیر در دست اجرا دارد. برابر گزارش مستند این عزیزان اگر جالیز; خربزه و هندوانه; را در گلخانه تولید کنیم; بدون کاهش تولید و کاهش
