نویسنده: محسن قنبریان
فرقی نمی‌کند مشکلات اقتصادی و حواشی بودجه ۹۷ عامل آخر تجمعات بوده باشد یا تحریک‌های مسئول سابق یا حتی فعلی! هرچه بود همه جناحها وشخصیتها سر این مطلب توافق داشتند که اعتراض و نقد در این شرایط گرانی و رکود حق مردم است. این تجمعات اما درس‌ها وعبرت‌هایی داشت:
۱-قابلیت وظرفیت گله مندی موجود در مردم سرمایه ای می‌شود که برخی آنرا تحریک و نیروی میدانی خودشان کنند و در جنگ قدرت سهم خود را بالا بکشند! یکی رقیبش در قوه‌ای را چندین بار تهدید کند که ملت شما را نمی‌خواهند و بیرونتان می‌کند! یکی که خودش بودجه را تقدیم می‌کند بگوید جوانان پیگیر بودجه باشند و همزمان هم معاونش نقد بودجه را ممنوع کند! و…
*هزینه اول نجابت مردم این است که حقوقشان وجه المصالحه یا وجه المخاصمه سیاسیون پی‌قدرت شود.
۲- به هر عاملی(خودجوش یا با تحریک این وآن)وقتی مردم به تجمع بیایند ومطالبه حقوق از دست رفته شان کنند زود عده ای فرصت طلب قاطی می‌شوند وعلیه مقدسات شعار می دهند قرآن وحسنیه وحوزه آتش بزنند وشعار علیه خود اسلام دهند! نتانیاهو وترامپ به کمک آنها بیایند وسرنگونی نظامشان را بخواهند!
*هزینه دیگر نجابت مردم این است که باید بخاطر اسلام ونظام اسلامی مطالبه خود را باز رها وتجمعشان را به راهپیمایی علیه فتنه گران تبدیل کنند چون خوب میدانند هیچکس جز مردم وحضورهای میلیونی شان نمیتواند نظام اسلامی را حفظ وفتنه ها را خاموش کند.
۳-چون اتحادیه های صنفی ونهادهای مدنی مثل آن ضعیف است، مطالبات به حق مضبوط صورت بندی نمی‌شود ومتصدی معلوم برای برپایی یک تحصن یا تجمع نمی یابد تا بتواند کاررا گردن بگیرد و درون ساختارهای مقبول ومشروع انتقاد خود را سامان دهد. پس مجوزی داده نمی‌شود ومعترضین در دنیای مجازی همدیگر را پیدا و اول بار در محل تجمع همدیگر را می‌بینند!
*هزینه دیگر نجابت مردم این است که صاحب مطالباتشان، منتخبین خودشان یا زعماء و بزرگان بلادشان نیستند، کانالها وتوئیتها باید صاحبشان شوند و جمع و جهت‌شان دهند! وچه نا امن کفیلی و وکیلی است مجاز و مجازی! چهار صبا بعدش معلوم شود فلان لیدر تجمع در مجازی آدم فلان قدرت طلب سیاسی بود یا نفوذی فلان سرویس بیگانه! از اینرو بسیاری از مردم نجیب از حقشان می‌گذرند تا به جریان مشکوکی نیافتند. ۴- می بینند همین اتفاقات اخیر عاقبت بی تاثیر نبود هم در کمیسیون تلفیق بودجه اثر فوری نهاد و برخی نرخ‌ها تعدیل شد؛ هم در دولت اثر کرد و طرح ضربتی اشتغال و… را جلو انداخت! انگار آنروز که محترمانه وبا مجوز جلوی مجلس و فلان سازمان تجمع قانونی می‌شد و پلاکارت حمایت از نظام دستشان می‌گرفتند اثری نداشت تا چند آشوب طلب قاطی شوند، بانکی آتش زنند و…
*بدترین هزینه نجابت این است که با نجابت کار حقت جلو نرود و اوباشی‌گری بخواهد!
بامطالبه قانونی(درخواست وطومار و شکایت به دیوان عدالت اداری و…) بجایی نرسی با دم زدن از انقلاب و رهبر حرفت را جدی نگیرند چون میدانند نظام واسلام را بر حقوق خود ترجیح می‌دهی و اگر کاری نکردند به نفع انقلاب و نظام کوتاه می‌آیی! نجیب را مخیر کردن بین مظلوم ماندن یا اوباش شدن بدترین هزینه برای نجابت است.
۵- می‌بینند لیدرهای سیاسی گله‌مندی بخشی از مردم در ۸۸ را با “رأی من کجاست؟!” صورتبندی کردند و فراخوان تجمعات غیر قانونی را ادامه دادند و حتی صریحا اعمال خشونت در تجمعات هم تئوریزه کردند!
همه بیاندیشیم و همکاری کنیم تا مردم عزیزمان با نجابت وکرامتشان و در چارچوب نظام و انقلابشان به حقوقشان برسند.
