نسخه اصلی و دست‌نویس روزنامه وقایع اتفاقیه؛ اولین روزنامه رسمی ایران، در مرکز اسناد و مطبوعات آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود.
به گزارش صبح مشهد به نقل از روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان‌قدس‌رضوی، کارشناس نمایه‌سازی و چکیده‌نویسی مرکز اسناد آستان‌قدس رضوی با اعلام این خبر گفت: «این روزنامه که قدیمی‌ترین نشریه فارسی موجود درآرشیو مطبوعات آستان‌قدس رضوی است، طبق وصیت مرحومه “اشرف‌السلطنه” که همسر “اعتمادالسلطنه”؛ وزیر انطباعات دربار ناصر‌الدین شاه بوده است، به دست “حاج سید حسین نایب‌التولیه عرب” در شعبان ۱۳۳۴ قمری به همراه یکصد و پنجاه جلد کتاب، وقف کتابخانه آستان قدس‌رضوی شده است». ابراهیم حافظی ادامه داد: «در این وقف‌نامه مهر و امضای “مرتضی قلی طباطبایی”؛ متولی وقت آستان‌قدس رضوی و “حسین‌بن سعید حسینی موسوی”؛ نایب‌التولیه آن زمان به چشم می‌خورد.
وی در این باره اضافه کرد: «۳۷ شماره نخست این روزنامه به دو صورت دست نویس و چاپ‌سنگی منتشر شده که نسخه دست نویس آن به جز آرشیو مطبوعات آستان قدس رضوی در آرشیو دیگری در ایران مشاهده نشده است».
حافظی در ارتباط با این روزنامه توضیح داد: «روزنامه وقایع اتفاقیه سومین روزنامه ایرانی، دومین روزنامه فارسی، و اولین روزنامه رسمی کشور است که برای نخستین بار در تاریخ جمعه پنجم ربیع‌الثانی ۱۲۶۷ قمری و با عنوان «روزنامچه اخبار دارالخلافه طهران»، به همت امیر کبیر و مدیریت میرزا جبار تذکره‌چی در تهران منتشر شد.»
وی ادامه داد: «از شماره دوم این روزنامه، نام آن به «وقایع اتفاقیه» تغییر کرد که به صورت هفته‌نامه و به تعداد ۴۷۰ شماره به مدت ۵۷ سال انتشار یافت و پس از آن با نام «روزنامه وقایع» و بعد از یک شماره با عنوان «روزنامه دولت علیه ایران» چاپ شده است و نیز این روزنامه، نخستین روزنامه‌ای است که آگهی و اعلان بازرگانی در آن چاپ شده است».
گفتنی است بخشی از مطالبی که در این وقف‌نامه آمده است، بدین شرح است: «…عموم مؤمنین و مسلمین از قرائت و مطالعه آن‌ها منتفع و بهره‌مند گردند و واقفه معظمه را به دعای خیر یاد و شاد نمایند، مشروط بر اینکه از شهر بند ارض اقدس بیرون نبرند و کمال محافظت را در ضبط و حفظ آن‌ها نموده بدون قبض به کسی ندهند و زیاد از سه ماه در خارج کتابخانه مبارکه نگاه ندارند و تولیت آن‌ها در هر عصری از اعصار به متولی‌باشی سرکار فیض آثار منقوض نمودند…»
