نویسنده: عباس محمدیان
در مسئله حجاب باید از مسیر ترغیب جامعه به ترویج این مهم پرداخت و از هرگونه اقدام خارج از چارچوب‌های اخلاقی و قانونی پرهیز نمود.
امیرالمؤمنین علی(ع) درباره نقش پاداش و کیفر در تربیت آدمی می‌فرماید: «خـدای سـبحان، پاداش را بر طاعت و کیفر را بر معصیت خود قرار داده است تا بندگانش را از عذاب خویش باز دارد و به سوی بهشت روانه سازد».
یکی از روش‌های بسیار مؤثر در نهادینه کردن حجاب و عفاف در جامعه، تشویق و ترغیب است. تشویق، شیوه‌ای مناسب برای انگیزش به سوی کارهای مثبت می‌باشد و نیروی درونی اقشار مختلف را به انجام رفتار نیک ترغیب می‌کند؛ دقیقاً موضعی که در مقابل مسئله تنبیه قرار دارد چراکه زیاده‌روی در رویکرد تنبیه‌گرایانه، گاه نتایج معکوسی در پی دارد.
از سوی دیگر باید این نکته را نیز مدنظر قرار داد که در هر مقوله‌ای، تنبیه و حتی تشویق خارج از قاعده منجر به زیان‌هایی می‌شود که برای جلوگیری از این مسئله می‌بایستی ضمن حفظ حدود، نکاتی را رعایت نمود از جمله اینکه لازم است فرد مورد نظر را متوجه کنیم که آنچه ارزشمند است، عمل و صفت اوست. همچنین تشویق باید جا و به موقع و متناسب با نوع رفتار باشد و روحیه شخص در انتخاب شکل آن (زبانی، رفتاری، مـالی، مـعنوی و …) در نظر گرفته شود. تشویق باید به اندازه و معقول باشد و از حد تجاوز نکند؛ زیرا در این صورت موجب غـرور شـخص مـی‌شود، کمتر از اندازه نیز نباید باشد؛ زیرا نتیجه مطلوب خود را از دست می‌دهد. تشویق وسیله ایجاد انگیزه اسـت. بـنابراین، نباید به صورت هدف درآید و تمام ذهن و فکر را به خود مشغول سازد؛ زیرا در این صـورت، نـقش بازنده پیدا می‌کند.
فلذا قدر مسلم این که در مسئله حجاب باید از مسیر ترغیب جامعه به ترویج این مهم پرداخت و از هرگونه اقدام خارج از چارچوب‌های اخلاقی و قانونی پرهیز نمود چرا که ممکن است چنان اقداماتی فضای جامعه را از نتیجه مطلوب دور سازد.
*رئیس سازمان بسیج رسانه خراسان رضوی
