نویسنده: علی اصغر عنابستانی
با هشت مدال هشت پله سقوط کردیم تا به حد وزیر ورزشمان نزدیک شویم .
کاروان ورزشی که به نام امام هشتم (ع)مزین بود در ریودوژانیرو تمام تلاش خودش را کرد اما نتوانست رتبه ای بهتر از جایگاه بیست و پنجم جدول مدالها بدست آورد .
نمیخواهم تحلیل ورزشی ارایه دهم چرا که اصولا در تخصص اینجانب نیست اما اگر از زاویه جامعه شناختی به موضوع نگاه کنیم آنچه بدست آمده واقعیت امروز کشور است . وقتی فضای غالب بر جامعه نتوانستن است اثر آن در همه عرصه های اجتماعی بروز و ظهور خواهد یافت. تزریق احساس ناتوانی دایمی و ضعف به جامعه و ضرورت اتکای به دیگران برای حل مشکلات روزمره از هنرهای این روزهای دولت مردان است . یکی توان صنعتی ما را در حد آبگوشت بزباش و قرمه سبزی میداند !یکی معتقد است که تمام توان دفاعی ما با یک بمب امریکا از بین میرود !!دیگری داد میزند که آب خوردن ما هم به پذیرش شروط غرب ربط داردو هم ایشان میفرماید که نمی توانیم در مقابل قدرتها مقاومت کنیم!!! . وآن یکی حتی به آبگوشت بزباش هم رحم نمیکند و تهیه غذای قطارها را به خارجیها میسپارد و به آن افتخار هم میکند ! و متولی ورزش هم حد ورزش ایران را چهار مدال از المپیک میداند !! نتیجه این تفکر این میشود که :
سرعت علمی ایران کند میشود .جایگاه علمی ایران چهار پله سقوط میکند . میزان ثبت اختراعات به شدت کاهش میابد . رتبه جایگاه گذرنامه ایرانی دوازده پله سقوط میکند . رکود بیسابقه همچنان بر صحنه اقتصاد حاکم است و بیکاری رشد میکند . صنایع بزرگ و برجسته کشور یکی یکی به تعطیلی کشیده میشود و ورزش کشور هم با سقوط آزاد نسبت به المپیک قبلی بیست و پنجم میشود !
واقعا اگر کاروان ما نتیجه خوبی میگرفت و به حد خودش نزدیک میشد جای تعجب داشت !
اصولا وقتی احساس ناتوانی بر فضای عمومی کشوری غالب شودهم عناصر داخلی آن متاثر میشود و هم دیگران در عرصه های مختلف به آن کشور چشم طمع خواهند داشت.
واقعا این همه تضییع حق ورزشکاران ما درالمپیک اخیر چگونه قابل توجیه است؟!
چرا در رشته های مختلفی مثل شمشیر بازی تکواندو وزنه برداری و کشتی آزاد و فرنگی داوران به این راحتی به خود اجازه میدهند حق مسلم ورزشکاران ما را تضییع کنند ؟
آیا نباید ریشه این طمع ورزی به حقوق قهرمانان ورزشی مارا در عرصه بالاتری مثل توان عمومی دیپلماسی کشور جستجو کرد؟وقتی دنیا احساس کند که میتواند به اسم تعامل و گفتگو حقی را تضیبع کند چرا دست اندرکاران و داوران ورزشی چنین تصوری نکنند ؟!
نسخه برون رفت از شرایط فعلی بازگشت به روحیه خودباوری ،عزت مداری ،اتکای به خودو بزرگی کردن در عرصه جهانی است و البته قطعا این امر منافاتی با مذاکره و تعامل ندارد . بلکه تعامل با دنیا نیز باید از موضع اقتدار و حفظ قدرت حاکمیت ملی صورت گیرد تا هم احساس ضعف به آحاد مردم عزیز کشورمان منتقل نشود و هم دیگران احساس نکنند این بیشه قابل نفوذ است .
