رضا سلیمان نوری*
انتخابات روسای کمیسیون های مجلس دهم برگزار شد و همان طور که بسیاری از کارشناسان پس از مشخص شدن ترکیب اعضای آن پیش بینی می‌کردند، حجت الاسلام والمسلمین پژمانفر، نماینده اصولگرای مشهد توانست سکان هدایت این کمیسیون را در اختیار گیرد. کمیسیونی که هر چند بسیاری از نمایندگان دهمین دوره مجلس شورای اسلامی خاصه آنان که خود را اصلاح طلب خوانده و یا در فهرست امید وابسته به این طیف فکری برای انتخابات مجلس قرار گرفته بودند، در آغاز فعالیت این دوره مجلس رغبتی برای حضور در آن نشان ندادند اما به راستی یکی از تاثیر گذارترین و مهم ترین کمیسیون های مجلس در تمام ادوار بوده است. تاثیر گذار از آن جهت که نظام حاکم بر کشور ما جمهوری اسلامی است و اسلام نیز چیزی جز یک فرهنگ و کامل و مترقی و به عبارت بهتر مترقی ترین فرهنگ الهی نیست. مسئله ای که رئیس کمیسیون نیز با آن بیگانه نبوده و بر همین اساس در نخستین گفت وگوی رسانه ای خود پس از برگزیده شدن به این پست مدعی وجود موارد متعددی در حوزه فرهنگ می شود که کمیسیون باید به آنها بپردازد.
پژمانفر در این گفت‌وگو بخشی از این معضلات را ناشی از ضعف قانون، بخشی را درباره مشکلات حوزه اجرا و بخشی را هم به دلیل ضعف در حوزه نظارت دانسته و تاکید می کند که کمترین مسأله‌ای که کمیسیون فرهنگی با آن مواجه خواهد بود موارد تقنینی است.
سخنی که معنای آن این است که اگر با همین قوانین موجود هم اجرا و نظارت بهتری در سال های گذشته صورت می گرفت به طور قطع وضعیت فرهنگی ما بهتر از وضعیت کنونی بود. بر این اساس باید گفت که این نخستین سخنان پژمانفر در مقام ریاست کمیسیون فرهنگی مجلس دهم بازگو کننده آن است که این کمیسیون در دوره چهارساله خود روزهای بسیار پرکاری را پیش رو خواهد داشت. روزهایی که با توجه به حساس بودن موضوعات مرتبط با فعالیت های این کمیسیون خود می تواند آرامش یا اضطراب را به جامعه تزریق کند. کافی است فقط به چند موضوع اولویت داری که به دلیل به ارث رسیدن از مجلس گذشته در اولویت کارهای کمیسیون فرهنگی مجلس دهم هستند تاملی سطحی کنید تا بدانید چرا چنین تعبیری را برای اقدامات آتی این مجموعه به کار بردم. در حال حاضر سه طرح “صداوسیما”، “جمعیت و تعالی خانواده” و “مساجد” در کنار مباحث مرتبط با برنامه ششم نیز در اولویت کاری کمیسیون فرهنگی قرار دارند. مباحثی که هر کدام دریایی از حرف و سخن را به همراه دارند و هر نوع تصمیم گیری درباره آنها می توانند با حواشی گوناگونی ابتدا در سطح مجلس و سپس در بین آحاد جامعه مواجه شود و همین مسئله نیز وظیفه حجت الاسلام را به عنوان سکاندار کمیسیون فرهنگی مجلس دهم صد چندان می کند زیرا دیگر نباید تنها به عنوان نماینده ای عضو یک فراکسیون خاص بلکه به عنوان رئیس کمیسیون فرهنگی به موضوعات نگاه کرده و سعی در ایجاد وفاق در اعضای کمیسیون داشته باشد. همچنین به هنگام مطرح شدن مصوبات کمیسیون فرهنگی چه خود با مصوبه موافق باشد و چه مخالف باید در نقش رئیس کمیسیون به دفاع از آن بپردازد . دفاعی که حتی ممکن است به مزاق دوستان همفکر او در مجلس خوش نیامده و باعث رنجش آنان نیز شود.
اما از این موضوعات که بگذریم جناب پژمانفر باید از یاد نبرد که قبل از رئیس کمیسیون فرهنگی بودن نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی است و این امر تنها موردی است که می تواند باعث شود تا او در برخی مواقع در نقش رئیس کمیسیونی در مجلس ظاهر نشود زیرا که رای مردم این حوزه ارزشش بالاتر از هر پست و مقامی است. برهمین اساس لازم است که به هنگام مطرح شدن هر موضوعی که به نوعی با حقوق مردم حوزه انتخابیه او در درجه اول و مردم خراسان در در جه بعد مرتبط است، بیش از هر چیز در سمت نماینده مردم ظاهر شده و به دفاع از خواسته های ایشان بپردازد شاید بدین گونه دیگر شاهد تضییع حقوق حقه مردم مظلوم این خطه نباشیم.
*فعال سیاسی
