دل نوشته فعال فرهنگی به رهبری در خصوص غربت فردوسی

به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد
محضر مبارک مقام عظمی ولایت و ولی امر مسلمین جهان
حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای “مدظله العالی”
با عرض سلام و ادب و احترام.
قلم در دست گرفتن و سخن گفتن با حضرتعالی که نابغه ی مسلّم علم، عرفان و ادبیات هستید،کار بسی دشواری ست.
اما از آنجا که زبان قلم گویاتر از زبان گفتار است، جسارت نموده و چند کلامی برای رهبر عزیزم به رشته ی تحریر در می آورم.
چند روز پیش دخترم کنار تابلوی نقاشی نبرد رستم و سهراب که بر دیوار منزل ما نصب شده است ایستاده بود و با دقت آن را
تماشا می کرد. مدتی گذشت. سپس رو به من کرد و گفت: مادر، چقدر لباسهای “رستم ” در این نقاشی شبیه لباس های
“جومونگ” است….!!!!!!!!
همین یک جمله ی کوتاه، کافی بود تا تمام معادلات ذهنی من را به هم بریزد.
ساعتها طول کشید تا من به دختر هفت ساله ام فهماندم که “رستم” پهلوان افسانه ای ایران بوده و جنگ های زیادی انجام داده
است و این “جومونگ” است که لباسش شبیه “رستم” طراحی شده است.

رهبر فرزانه ام؛

در این اتفاق کوچک زندگی من، حقیقتی تلخ نهفته است. حقیقتی که حضرتعالی بارها با کلام ارزشمندتان، آن را متذّکر
شده اید و آنهم احیای فرهنگ بومی، ملّی و اصیل خودمان است.
امروز و در آشفته بازار سرقت فرهنگها توسط جهان غرب، اگر ما فرهنگمان را حفظ نکنیم، چطور می توانیم به آیندگان پاسخگو
باشیم؟ مگر نه این است که به باور حضرتعالی فرهنگ از اقتصاد هم مهم تر است؟
اما دریغ و افسوس که اصالت و شوکت فرهنگی مان، در پیچ و خم کوچه پس کوچه های پر زرق و برق اقتصاد و سیاست گم
شده است…..

جوان ایرانی وقتی می تواند بزرگترین اختراعات قرن را به ثبت برساند، آیا نمی تواند در صادرات فرهنگ اصیل این کشور سهیم
باشد؟
قطعا می تواند. اما گره کار جای دیگری است.!

رهبر معظم انقلاب ؛

– وقتی مسوولین ارشد کشوری، اقتصاد متکی بر نفت را بر اقتصاد فرهنگی ترجیح می دهند…..
– وقتی مجلس شورای اسلامی، کمترین مصوبات را برای تولید و حمایت از آثار فاخر ملّی و ایرانی دارد…..
– وقتی صدا و سیمای کشورم، به جای تولید آثار ملّی، به پخش دهمین و چندمین بار سریال های کُره ای می پردازد….
– وقتی تاتر شهر من، خالی از هر نمایش حماسی و ایرانی ست و مردم کشورم “هملت” و “اتللو” را بهتر از شخصیت های
شاهنامه می شناسند …..
– وقتی جوانان و نوجوانان کشورم به شبکه های ماهواره ای روی می آوردند و ضد فرهنگ ها، جای فرهنگ را در کشور
می گیرد و عشق های ممنوع و حرام در این شبکه ها تبلیغ و ترویج می گردد– کما اینکه فردوسی عشق و غنا را به
زیبایی به تصویر کشیده است و زن ایرانی در شاهنامه، مظهر قدرت و اقتدار و نجابت است-
– وقتی سینمای کشور من، به جای فرهنگ سازی به دنبال گیشه سازی ست- در صورتی که تاریخ سینمای ایران ثابت
کرده است که فیلم خوب می تواند گیشه ی خوب هم داشته باشد-
– وقتی شهربازی های شهر من به جای هفت خوان رستم، تونل وحشت برای فرزندان من طراحی می کند…..
– وقتی برای کودکان سرزمین من، بجای قصه های اصیل ایرانی، کتابهای “سیندرلا” و” ملکه برفی” چاپ می شود…..
– وقتی شاهنامه و شخصیت های آن، برچسب پشت دفترهای مدرسه می شود و “جومونگ” محبوب قلبهای مردم می
شود..
– وقتی دغدغه ی سرقت مفاخر و سنّت های بومی مان برای متولیان امر کمرنگ و بی اهمیت می شود…..
– وقتی تیراژ کتاب با موضوعات ادبیات فارسی در کشور من به ۵٠٠ نسخه می رسد- و این در حالی ست که تیراژ همین
کتابها در خارج از کشور از مرز میلیون نسخه هم می گذرد…-
من به عنوان یک شهروند و یک ایرانی دیگر چه کاری از دستم بر می آید؟؟؟
حمایت حضرتعالی از زبان و ادبیات فارسی بر هیچکس پوشیده نیست و بیانات ارزشمندتان چراغ راه همگان است.
اما ای کاش مسوولین ما با خانه تکانی در افکارشان، دغدغه های فرهنگی را گردگیری کنند و به ویترین فعالیت های وزارتخانه
های متبوع خود بیاورند.
در روزگاری که صحبت از اقتصاد بدون نفت به میان می آید، شک ندارم اگر همتی صورت پذیرد، صنعت سینما و تلویزیون و
صادرات فرهنگی ما، می تواند گوی سبقت را از دنیا بگیرد.
ای کاش به این باور برسیم که می توانیم در آینده ای نزدیک، بجای واردات فرهنگ ، صادرات آن را داشته باشیم و ایران و
ایرانی را در دنیا ضرب المثل کنیم.
ما بارها و بارها در سی سال گذشته ثابت کرده ایم که ایرانی می تواند بهترین باشد.
فردا از آن ما خواهد بود اگر دست در دست هم دهیم به مهر….
جسارت بنده ی حقیر را ببخشایید و دعای خیرتان را بدرقه راهم نمایید.
همتی بدرقه راه کن ای طایر قدس که دراز است ره مقصد و ما نوسفریم…
سایه پربرکتتان بر سر مسلمانان جهان مستدام باد.

با احترام
ملیحه بذری
١٣٩۵/٠٢/ ٢١